Otuleni deszczem - Charles Martin

Tucker wychowywał się w wielkim domu bogatego ojca. Początkowo był sam, potem dołączył do niego jego przyrodni brat Mutt. Ojciec zapewniał im jedynie dach nad głową. Nic poza tym. Nie miał dla synów czasu, cierpliwości. Nie miał ochoty być ojcem.

W dzieciństwie towarzyszyła im pomoc domowa – pani Ella, którą chłopcy traktowali jak matkę, choć nie wolno im było okazywać jej uczuć w obecności ojca. Pani Ella, głęboko wierząca kobieta, przekazywała im wartości wiary wbrew woli ojca. Zależało jej, aby chłopcy mieli silny kręgosłup moralny mimo niechęci ojca i jego złych wzorców.

Po latach Tucker musi zmierzyć się z tymi wartościami i sprawdzić, czy silniejsza jest miłość do mamy Elli czy nienawiść do ojca.

Ta książka to nie jest powieść z wartką akcją i nagłymi zwrotami. To jest taka historia, w której najważniejszą walką jest wewnętrzny konflikt dobrych doświadczeń ze złymi wspomnieniami.

Niezrozumiałe są dla mnie niektóre decyzje Tuckera, jego ojca i Katie, która była przyjaciółką chłopców w dzieciństwie. Charaktery tych postaci mogłyby być lepiej dopracowane, bo nie wiem, co nimi kierowało. Jednie pani Ella jest zbudowana od początku do końca, z jasno wyznaczonym kierunkiem działania, z określonymi priorytetami i wielką mądrością płynącą z wiary.

Jeśli nie zależy ci na fajerwerkach w literaturze, jeśli masz ochotę zatrzymać się i pomyśleć, co jest w życiu ważne, warto dać tej książce szansę.