Dla Roberta Brakata, który wyjechał z Polski w czasach PRL, powrót do kraju to zderzenie ze współczesnością, która bardzo odstaje od tego, co zapamiętał. Nie miał okazji obserwować zmian, które następowały. Zaskoczenie jest tym większe, że ostatnie 18 lat Robert spędził w Azji, gdzie kultura i obyczaje są tak różne od europejskich, że nie można ich w żaden sposób porównać i tym samym przygotować się do konfrontacji.
Dla mnie to też był powrót – do Bruczkowskiego.
Debiutancką książę Bezsenność w Tokio przeczytałam kilkanaście lat temu i do dziś pamiętam jej oryginalny klimat, wyjątkowy zmysł obserwacji autora i dowcipne pióro.
Później nie miałam styczności z twórczością Bruczkowskiego, aż do teraz, kiedy, podobnie jak bohater powieści, wracam do czegoś, co się zmieniło, a ja nie miałam możliwości obserwowania procesu.
Sam pomysł umiejscowienia Roberta Brakata w obcych mu realiach uważam za świetny. Jego zagubienie, odwoływanie się do przeszłości i wspomnienia, bywają bardzo zabawne i zaskakujące. Natomiast historia, w którą ten jego powrót został ubrany już mi się nie podoba. Tajemniczy mieszkańcy kamienicy, nieprawdopodobne spotkania, elitarna działalność – to wszystko jest już tak mało prawdopodobna, że moje ponowne spotkanie z bohaterem nie było tak przyjemne jak się spodziewałam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz