Napisał zapewne bardzo szczerze i bez wstydu. Mam jednak wielki problem z tą książką. Bo o ile rozumiem chęć spisania historii swojej miłości po śmierci ukochanej żony, to już nie rozumiem powodu wydania tych wspomnień. Szczególnie, kiedy opisuje się w negatywach jej matkę, rodzinę i nie daje się im możliwości przedstawienia swojego punktu widzenia.
Nie umiem znaleźć klucza do tej książki. Wspomnienia kręciły się bez składu po wszystkich kartach, chaotycznie i jednostronne. Aura jest idealizowana, opisywana jako, niezwykła artystka, wybitna pisarka, genialny umysł. Najpiękniejsza, najbardziej wrażliwa i najmądrzejsza. Taki wspomnieniowy ulepek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz