Już czas - Jodi Picoult

Na mojej półce stoi jeszcze sporo nieprzeczytanych książek Jodi Picoult, więc, mimo że staram się czytać różnorodnie, wracam dość często do tej autorki. Nie bez przyjemności. Co więcej odkrywam, że Jodi to nie tylko problemy medyczno-moralne (że je tak dziwacznie nazwę) i batalie procesowe, ale również sfera duchowa i świat nadprzyrodzony.

13-letnia Jenny Metcalf poszukuje matki. Alice była badaczką słoni i zostawiła po sobie prace naukowe oraz pamiętniki. W nich przede wszystkim Jenny pokłada nadzieję na to, że odnajdzie mamę i udowodni, że była kochana, że mama jej nie porzuciła. Dziewczynka zwraca się z prośbą o pomoc do jasnowidzki Serenity Jones i byłego policjanta Virgil’a Stanhope’a.

Jest w tej książce dużo humoru i zabawnych dialogów i mimo że historia krąży wokół śmierci (być może zabójstwa), to nie ma wrażenia ciężkości ani przygnębienia. Jest zagadka do rozwiązania, są uczucia i wspomnienia. I trochę duchów, trochę racjonalnego spojrzenia dla przeciwwagi. Wszystko się zgadza, wszystkiego jest w sam raz. Nie było tylko zaskoczenia, bo znając pióro Jodi, wiedziałam, że nic nie jest takie, jak się wydaje na początku.