Debora – Żydówka, ale z nieortodoksyjnej spolszczonej rodziny, przebywająca wśród katolików, bardzo tolerancyjna i dobra. Bruno – esesman, który wychowywał się na styku dwóch światów, arystokratycznego i ludzi pracy, zagubiony w swoich decyzjach, Niemiec, który nie chciał zabijać.
Gdybym nie znała tragicznej wojennej historii Polski, po przeczytaniu tej książki mogłabym przypuszczać, że wojna działa się gdzieś indziej, na innych ziemiach, wśród innych ludzi. No, coś stało się w Warszawie, ale właściwie nie wiadomo co. Życie upływało na jedzeniu czereśni i spacerowaniu po Krakowie, na piciu kawy i przejażdżkach motocyklem. Owszem, było jakieś getto, ktoś umarł, ale w zasadzie główną bohaterkę poznajemy jako beztroską dziewczynę, która nie ma żadnych problemów z uwagi na swoje pochodzenie. Los postawił na jej drodze przystojnego Niemca i co jakiś czas wpadali na siebie niespodziewanie.
Zbyt dużo tu zbiegów okoliczności, zbyt prosto wszystko się działo.
Wiem, że to nie jest książka historyczna i nie oczekuję, że taka będzie, ale używanie wojny jako tła do zobrazowania miłości niemożliwej uważam za pójście na łatwiznę. A jeśli już sięga się po takie środki, nie można ich spłycać, nie można upraszczać. Wychodzi z tego bowiem taki komiks, a nie głęboka powieść o zakazanych uczuciach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz