Zaletą nieczytania nowości wydawniczych jest to, że można najpierw zapoznać się z opiniami innych czytelników na temat książki i dopiero zdecydować, czy warto wydać na nią pieniądze. Czasem można się pomylić, ale nie w tym przypadku.
Siostra to niezwykła historia - przejmująca, wzruszająca, dotykająca spraw, których nie spotyka się w innych publikacjach. Książka o głębokiej miłości i więzi między siostrami, a jednocześnie o tym, jak niewiele wiemy o drugim człowieku i o samym sobie.
Beatrice dowiaduje się, że jej młodsza siostra zaginęła. Natychmiast przylatuje z Nowego Jorku do Londynu, by ją odnaleźć, a kiedy okazuje się, że Tess nie żyje, jako jedyna nie chce uwierzyć w jej samobójstwo. Sama próbuje dociec prawdy. Musi poznać przyczynę śmierci swojej siostry, a w toku wydarzeń odkrywa prawdziwą siebie.
Autorka prowadzi czytelnika przez tę historię w sposób wyjątkowo ciekawy, bo poprzez list Beatrice, skierowany do nieżyjącej Tess.
Razem z bohaterką podejrzewałam wszystkich po kolei. Szukałam, węszyłam, zastanawiałam się, wracałam do poprzednich stron, żeby nie przeoczyć jakiegoś szczegółu. Niektórzy piszą o tej historii jak o układance, o puzzlach, które tworzą pełen obraz. A ja miałam wrażenie, że podążam za nią po omacku, jak po linie z supełkami. Każda nowa osoba, nowe odkrycie to kolejny supełek na sznurze. Aż w końcu, razem z Beatrice, trafiłam do wyjścia z labiryntu. Ale to światło na końcu drogi wcale, ale to wcale nie jest takie oczywiste. Polecam z całych sił.
Siostra to niezwykła historia - przejmująca, wzruszająca, dotykająca spraw, których nie spotyka się w innych publikacjach. Książka o głębokiej miłości i więzi między siostrami, a jednocześnie o tym, jak niewiele wiemy o drugim człowieku i o samym sobie.
Beatrice dowiaduje się, że jej młodsza siostra zaginęła. Natychmiast przylatuje z Nowego Jorku do Londynu, by ją odnaleźć, a kiedy okazuje się, że Tess nie żyje, jako jedyna nie chce uwierzyć w jej samobójstwo. Sama próbuje dociec prawdy. Musi poznać przyczynę śmierci swojej siostry, a w toku wydarzeń odkrywa prawdziwą siebie.
Autorka prowadzi czytelnika przez tę historię w sposób wyjątkowo ciekawy, bo poprzez list Beatrice, skierowany do nieżyjącej Tess.
Razem z bohaterką podejrzewałam wszystkich po kolei. Szukałam, węszyłam, zastanawiałam się, wracałam do poprzednich stron, żeby nie przeoczyć jakiegoś szczegółu. Niektórzy piszą o tej historii jak o układance, o puzzlach, które tworzą pełen obraz. A ja miałam wrażenie, że podążam za nią po omacku, jak po linie z supełkami. Każda nowa osoba, nowe odkrycie to kolejny supełek na sznurze. Aż w końcu, razem z Beatrice, trafiłam do wyjścia z labiryntu. Ale to światło na końcu drogi wcale, ale to wcale nie jest takie oczywiste. Polecam z całych sił.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz