Nieczęsto czytam polską literaturę, a po nowe nazwiska sięgam z prawdziwą obawą. Nie wiem skąd to się bierze. Może stąd, że lubię wracać do tych, którzy mnie zachwycili, a inni, z którymi się zetknęłam albo piszą o niczym, albo o wiejskiej sielance. Skąd wieje wiatr jest zgoła odmienne. Kilka kobiet i ich wspólny mianownik - zaginiony Alek. Milena spodziewa się dziecka, a jej mąż przeżywa fascynację Julią. Julia jest samotną matką, która uciekła z toksycznego związku. Zaborcza wobec Alka Ola, która dopiero po jego zniknięciu odkrywa kim naprawdę jest. I Lena, tajemnicza kobieta, pisząca listy, która jest łącznikiem między wszystkimi tymi kobietami.
Na początku uderzyło mnie jak celnie i precyzyjnie autorka nazywa to, co wiele kobiet przeżywa w swoich domach - rutynę w małżeństwie, lęk przed samotnością, ciemne strony macierzyństwa. Potem szłam za wątkiem zaginionego Alka - kim był i kim był dla Oli, Julii, co łączy go z Mileną. Świat rzeczywisty dzieje się równolegle ze światem magicznym, od czasu do czasu przenikając się wzajemnie.
Szkoda tylko, że realizm magiczny w tej książce został tak dosłownie zepchnięty w sferę snów. A przecież powinien współistnieć na tych samych prawach co rzeczywistość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz